- ҷамъулҷамъ
- [جمع الجمع]а1. ҷамъи умумӣ, ҷамъиҷамъ, ҳосили умумии ҷамъ, ҳамагӣ: ҷамъулҷамъи даромад2. бо аломати ҷамъ овардани калимае, ки худаш дар шакли ҷамъ бошад; мас., ахбор-ахборот
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.